سیلک رود استارتاپ کیش: ارائه ای قابل دفاع از اکوسیستم استارتاپی کشور به جهان

سیلک رود، اولین رویداد استارتاپی بین المللی در ایران، با رقابت ۱۰۰ تیم از شهرهای تبریز، شیراز، رشت، تهران، اصفهان، یزد و مشهد شروع شد و با رقابت ۱۶ تیم منتخب در کیش به پایان رسید. رویداد دو روزه در کیش با سخنرانی افراد مختلف و پنل هایی با موضوعات مختلف همراه بود و هدف کلی رویداد، شناساندن فضای استارتاپی ایران به دنیا، جلب توجه سرمایه گذارهای خارجی به فرصت های موجود در کشور و کمک به استارتاپ ها برای تجربه یک فضای نیمه بین المللی بود.

تیم های لوکوبوک و رای چت نیز از تبریز در این رویداد حضور داشتند و من بعنوان هم بنیان گذار یک شرکت نرم افزاری و همچنین عضوی از تیم لوکوبوک، برای ایجاد ارتباط با افراد سرمایه گذار و افراد فعال حوزه کسب و کار در این رویداد شرکت داشتم و در این مطلب مختصر سعی میکنم برداشت شخصی خودم را از این رویداد شرح بدهم.

رویداد در مرکز همایش های بین المللی کیش، در یک فضای بسیار مناسب و با حضور افراد فعال استارتاپی کشورمان برگزار شد. تعداد افراد تاثیرگذار و متخصص در رویداد قابل توجه بود، تا جاییکه فرصت ارتباط و آشنایی با درصد کمی از آنها در ۲ روز همایش، وجود داشت. از سرمایه گذارهای داخلی و خارجی، تا مدیران و موسسان استارتاپ های موفق داخلی، بچه های فعال شهرهای مختلف با ایده ها و استارتاپ های جذاب و آینده دار و افراد فنی و بیزینسی کاربلد که آشنایی با هر کدامشان میتوانست مفید واقع شود.

در قسمت های مختلف رویداد، فرصت های موجود در ایران برای سرمایه گذاری، گشایش های بعد از توافق برجام، فرصت های به وجود آمده در کشور به واسطه تحریم ها، مشکلات استارتاپ ها برای ورود به بازار جهانی، بررسی بازار استارتاپی اروپا، چالش های سرمایه گذاری در ایران و مسایل مختلف در این مورد به بحث گذاشته شد. همچنین پنل هایی در مورد تکنولوژی های روز مثل Blockchain, Iot, AI برگزار شد که نمیتوان گفت در سطح بسیار بالایی بودند ولی میتوانست برای افراد علاقمند مفید باشد. البته مثل هر همایشی سخنرانی افراد دولتی هم بود، که با تعریف کارآفرینی و استارتاپ و تاکید بر اهمیت موضوع همراه بود که موجبات چرت حاضرین را فراهم میکرد.

بخش رقابت استارتاپ ها هم بسیار جذاب بود. استارتاپ های منتخب، هر کدام ۵ دقیقه فرصت داشتند که ارائه ای از محصول خودشان به زبان انگلیسی انجام دهند و اکثرا در این مورد خوب عمل کردند و ارائه ها جذاب و حرفه ای بودند ولی بیشتر استارتاپ ها در برابر سوال های هیئت داوران جواب های قانع کننده ای نداشتند و همین مساله باعث شد که اکثرا در جلب نظر هیئت داوران موفق نباشند. مسایلی که در مورد استارتاپ ها به نظرم آمد این بود که همچنان بیشتر استارتاپ ها خدماتی بودن، بعضا مشکل مقیاس پذیری داشتند و اینکه کم کم پای هوش مصنوعی و یادگیری ماشین به استارتاپ ها باز میشد. همچنین حضور پر رنگ تر خانم ها هم در این رویداد به چشم میخورد به طوریکه ۳۰% شرکت کنندگان را تشکیل داده بودند، وزن حضورشان در ارائه ها بیشتر از اقایون بود و تیم اول رویداد هم توسط دو خانم بنیان گذاری شده بود.

در پایان، استارتاپ Echobar که در زمینه ترانزیت و حمل نقل فعالیت دارد، مقام اول را کسب کرد. چیزی که به نظر میرسید در مورد این استارتاپ برای هیئت داوران جالب بود حجم بزرگ بازار، و الگوریتم هایی بود که این تیم ادعا داشتند برای بهینه سازی سفرها به کار میگیرند. تیم دوم، کشمون از بیرجند بود که با یک ارائه عالی سالن همایش رو به شور و هیجان آورد و توانست نظر داوران رو به خود جلب کند و ثابت کرد که توانایی این را دارد که در هر رویدادی جوایز را درو کند. استارتاپ سوم هم دکترتو از شیراز بود. جالب بود که استارتاپ های نام آشنا و قوی مثل فرانش یا تپسل نتوانستند بین سه تیم اول قرار گیرند.

اما به شخصه جذاب ترین قسمت رویداد برای من، صحبت با افراد فعال و سرمایه گذاران کشورهای دیگر و دانستن نظرات آنها در مورد اکوسیستم استارتاپی ایران بود. فربد که مشاور یک VC در دبی بود و همزمان روی یک استارتاپ گردشگری در دبی هم کار میکند، بعد از مدت ها دوری از ایران به طور اتفاقی به این رویداد آمده بود و از دیدن جو استارتاپی ایران، به وجد امده بود و فکر نمیکرد که اکوسیستم استارتاپی ایران به چنین رشدی رسیده باشد. او نقطه قوت اکوسیستم را تیم های جوان و متخصص و پرانرژی و نقطه ضعف آن را عدم وجود یک چرخه یادگیری میدانست. معتقد بود که استارتاپ های موفق باید با شفافیت از تجربه ها و مسایل خود سخن بگویند و به تیم های کوچکتر کمک کنند که اشتباهات آنها را تکرار نکنند. فربد همچنین از رویدادهای مشابه در دبی و عمان میگفت و اینکه سطح رویدادها، بالاتر از رویدادهای ایران هستند (با اینکه معتقد بود تیم های ایران خروجی بهتری دارند) و رویدادها با جذب سرمایه برای تیم ها از طرف سرمایه گذاران حاضر، به شکل عملی همراه هستند. همچنین او از حجم بالای سرمایه گذاری در کشورهای عربی میگفت و از این که بیشتر استارتاپ های حاضر سرمایه گذار نداشتند، متعجب بود. همچنین توییت های خانم Maral Kalajian در این مورد جالب بود.

Numan Numan مدیر یک تیم سرمایه گذاری در اروپا هم اذعان میکرد که فرصت های خوبی در ایران میبیند و ایران را شبیه ۵ سال پیش استانبول میدانست که آماده رشد و شکوفایی است و معتقد بود که راهی که استانبول در ۵ سال رفته، ایران در سال های کمتری طی خواهد کرد، ولی علی رغم تمام این جذابیت ها سرمایه گذاری در ایران را پر ریسک میدید و معتقد بود که ممکن است بعد از سوددهی، با توجه به تحریم های بانکی برای خروج سرمایه اش دچار مشکل شود. این مطلبی بود که کیان زندیه هم در ارائه خودش به آن اشاره کرد و ژوبین علاقمند هم اشاره ای داشت که وقتی در خروج سود سرمایه گذارهای خارجی دچارمشکل شده بودند، تصمیم گرفته اند که سود حاصل را در قالب پروژه های IIG دوباره در بازار استارتاپی کشور تزریق کنند.

در نهایت میتوان گفت رویداد به شکل حرفه ای و با نواقص کمی برگزار شد و توانست در حد خود، توجه رسانه ها و مردم دنیا را به اکوسیستم استارتاپی ایران جلب کند (خبر سایت Forbes در مورد رویداد) . از طرفی رویداد هدفمند بود و برای افراد حاضر میتوانست بسیار مفید باشد، و امیدوارم در آینده شاهد رویدادهای بیشتری از این جنس باشیم.